اختلال پوست کندن

اختلال پوست کندن عبارت است از میل و هوس شدید و مکرر برای کندن پوست خود تا جایی که باعث آسیب‌رساندن به پوست و گوشت می‌شود. این اختلال در DSM-IV وجود نداشت و برای اولین بار در DSM-5 به عنوان یک اختلال مستقل و مجزا مطرح شده‌است. این اختلال با OCD، اختلال مو کندن و اختلال افسردگی عمده، هم‌پوشانی دارد. هم‌چنین ممکن است با سایر اختلالات وسواسی_جبری و اختلالات مرتبط با آن مثل اختلالات رفتارهای تکراری متمرکز بر بدن ارتباط داشته‌باشد.

ملاک های تشخیص اختلال پوست کندن :

• فرد به طور دائم پوست خود را می‌کند در حدی که به زخم منجر می‌شود.
• فرد به طور دائم و مکرر برای کاهش یا متوقف‌کردن پوست کند تلاش می‌کند.
• پوست کندن باعث می‌شود در عملکرد اجتماعی، شغلی یا سایر جنبه‌های مهم زندگی، رنج شحصی یا نابسامانی شدید به وجود آید.

علل بروز اختلال پوست کندن :

درباره علت اختلال پوست کندن نظریه‌های متفاوتی وجود دارد. یکی از فرضیه‌ها آن را نوعی مکانیسم مقابله‌ای برای کنارآمدن با سطوح بالای برانگیختگی یا استرس درونی می‌داند و هم‌چنین، واکنش فرد با استرس را ضعیف یا ناقص توصیف می‌کند. برخی تحقیقات نیز این فرضیه را تایید می‌کنند زیرا تقویت اتوماتیک در درون فرد ظاهرا باعث تداوم رفتار کندن پوست می‌شود. بعضی روانشناسان بر این باورند که رفتار کندن پوست نتیجه خشم واپس‌رانده‌شده است.

به عنوان مثال فرد نسبت به والدین مستبد خود احساس خشم می‌کند اما آن را واپس می‌راند و این خشم واپس‌رانده‌شده، خودش را به صورت کندن پوست نشان می‌دهد. به این ترتیب، والدین بیش از حد سختگیر ممکن است باعث به‌وجودآمدن این اختلال در بچه‌ها شوند.

درمان :

روان درمانی:

رفتاردرمانی نشان داده‌است که می‌تواند در درمان اختلال پوست کندن موثر واقع شود و در حال حاضر بهترین روش روان درمانی است. در این نوع درمان، به بیمار در مورد اختلالش اطلاعات جامع و مفیدی داده ‌می‌شود و او متوجه می‌شود که علت این رفتار چه می‌تواند باشد. هم‌چنین تلاش می‌شود تا رفتار بیمار تغییر کند.

دارو درمانی:

برای درمان اختلال پوست کندن چند نوع داروی مختلف وجود دارد: ۱) باز دارنده های بازجذب سرتونین (SSRI ها)، ۲) آنتگونیست‌های اوپیودی و ۳) گلوتامات‌ها.

SSRI ها نشان داده‌اند که در درمان اختلال وسواس فکری_عملی موثر واقع می‌شوند و در نتیجه، برخی متخصصان پیشنهاد داده‌اند که از این مواد برای درمان اختلال پوست کندن نیز استفاده شود. داروهایی از قبیل دوکسپین، کلومپرامین، نالتروکسون، پیموزید و اولانزاپین نشان داده‌اند که اثرگذار هستند. همین طور، گلوتامات‌هایی مثل ان استیل سیستئین نشان داده‌اند که می‌توانند از اعتیاد به کوکائین و اختلال پوست کندن بکاهند.