اختلال بدشکلی بدن

افراد مبتلا به اختلال بدشکلی بدن دائما درگیر این فکر هستند که بدن آن­ها زشت یا معیوب است. این افراد ممکن است دائما خود را وارسی کنند­، در حد افراطی خود را آرایش کنند، یا همواره در مورد اینکه چگونه به نظر می­رسند از دیگران اطمینان‌آفرینی بخواهند.

در اختلال بدریخت‌انگاری (BDD)، تقریبا همه­ی افراد حداقل یک رفتار وسواسی دارند. این اختلال غالبا با اختلال افسردگی اساسی، اختلال اضطراب اجتماعی، اختلال وسواس فکری_عملی و اختلالات خوردن همراه است. بالغ بر یک سوم آن­ها ممکن است هذیانی باشند­؛ نظیر اینکه متقاعد شده‌باشند که دیگران در مورد نقص خیالی در ظاهر آن­ها صحبت می‌کنند و یا می­خندند. این اختلال در مردان بیشتر باعث نگرانی در مورد هیکل و نازک‌شدن موها و در زنان باعث نگرانی در  مورد وزن و کفل‌های خود هستند.

مقیاس­ وسواس فکری_عملی ییل_براون از ملاک‌های زیر برای معلوم‌کردن شدت نشانه­های درمانجو در رابطه با نقص یا نقایص خیالی بدن استفاده می­کند:

• مدت زمان اشتغال ذهنی به افکار مربوط به نقص بدن
• اختلال ناشی از افکار مربوط به نقص بدن
• ناراحتی مرتبط با افکار مربوط به نقص بدن
• مقاومت در برابر افکار مربوط به نقص بدن
• میزان کنترل بر افکار مربوط به نقص بدن
• مدت زمانی که صرف فعالت­های مرتبط با نقص بدن می­شود، مانند وارسی‌کردن در آینه، آرایش کردن، ورزش مفرط و…
• اختلال ناشی از فعالیت­های مربوط به نقص بدن
• ناراحتی مرتبط با فعالیت‌های مربوط به نقص بدن
• مقاومت در برابر وسواس­های عملی
• میزان کنترل بر رفتار وسواسی
• بینش نسبت به ماهیت نگرانی مفرط در مورد نقص
• اجتناب از فعالیت­ها به علت نگرانی در مورد نقص

ملاک­ های تشخیص اختلال بدشکلی بدن :

• اشتغال ذهنی به یک یا چند نقص یا عیب خیالی در ظاهر بدن که از نظر دیگران قابل مشاهده نیست یا جزئی بنظر می­رسد.
• در مقطعی در طول دوره‌ی بیماری فرد رفتارهای مکرر (مثل وارسی‌کردن خود در آینه) یا اعمال ذهنی (مثل مقایسه‌کردن ظاهر خودش با دیگران) در پاسخ به نگرانی­هایی درباره­ی ظاهر، انجام داده‌است.
• این اشتغال ذهنی ناراحتی و اختلال قابل ملاحظه­ی بالینی در عملکرد اجتماعی، شغلی یا زمینه‌های مهم دیگر عملکرد ایجاد می­کند.
• این اشتغال ذهنی به ظاهر، با نگرانی­هایی در مورد چاقی و یا وزن بدن در افرادی که نشانه­های آن‌ها ملاک‌های تشخیصی خوردن را برآورده می‌کنند؛ بهتر توجیه نمی­شود.

علل بروز اختلال بدشکلی بدن :

آنچه در شکل­گیری این اختلال اهمیت دارد، تجربیاتی است که افراد متبلا به آن در نوجوانی داشته­اند مانند مسخره‌شدن به خاطر ظاهرشان یا حساس‌شدن به شیوه‌ی دیگر مخصوصا نسبت به طرد. وقتی آن­ها به این باور می‌رسند که ظاهر بدنشان معیوب است یا اینکه از آرمانی که داشته­اند، منحرف شده‌است، به این عقیده اشتغال ذهنی پیدا می‌کنند.

درمان:

روان درمانی:

فرایندهای شناختی زیر بنایی این اختلال، توجه متمرکز بر خود افراطی در مورد تصویر منفی از بدن است. متخصصان بالینی در درمان شناختی_رفتاری به افراد کمک می­کنند تا بفهمند ظاهر فقط یک جنبه از هویت آن­ها است و در عین حال فرض­های آن­ها را که ظاهرشان معیوب است به چالش می­کشند. درمانگر می­تواند به صورت همزمان از بازسازی شناختی نیز بهره ببرد، همچنین درمان میان­فردی نیز می­تواند به این افراد کمک کند تا راهبردهای بهتری را برای رسیدگی‌کردن به ناراحتی که در روابط خود با دیگران احساس می­کنند پرورش دهند.

دارودرمانی:

در درمان­های زیستی غالبا از داروهایSSRI  (داروهای بازدارنده­ی بازجذب سرتونین) استفاده می­شود که می­توانند نشانه­های مرتبط با افسردگی و اضطراب، به علاوه­ی نشانه­های ناراحتی، اشتغال­های ذهنی و وسواس­های اختلال بدشکلی بدن را کاهش دهند.